هوا الانسان لى بعد العمر دا كله معندوش حد يقوله عليه دا صاحبى ولا دى حبيبتى ولا دا اعرفه من أيام ماكنا عيال حرفيا الواحد بقا عايش ولا اكنه ق صحرا لا بكلم حد ولا حد بيسال عليا قبل الجيش لما كنت ف الكلية كان عندى صحاب وناس كتير بيسالوا عليا وبنكلم بعض بس حاليا مبقاش فى حد بيسال ولا اعرف حد ومحدش يسالى لى لانى والله ماعرف مبقاش حد بيكلمنى لى انا والله مش وحش وكنت كويس مع كل الناس ويساعد الكل ومش بسيب حد غير لما يقف جمبه بس لما دخلت فترة الجيش حرفيا لقيت نفسى لوحدى لا صاحب ولا حتى اللى كانت بتحبنى أو كانت بتدعى الحب دا خلصت جيش وخطبتها عشان اكون وفيت بوعدى بس للاسف لقيت معندهاش قبول ليا معرفش اى غيرها بس مكنتش هيا لوحدها اللى اتغيرت من نحيتى واختارت تبعد حرفيا بقالى فترة حوالى سنة اهو لا بكلم حد ولا حد بيكلمنى حاولت كتير اتاقلم ع الوضع دا بس بييجى الليل عليا وحرفيا ببقى مشتت ودماغى مسوحانى يمكن احتياجى انى احس أن فى حد جمبى ويهمه امرى دا اللى بقيت مفتقده من فترة كبيرة ومش عارف اتاقلم ع غياب الناس ف حياتى للاسف

0

1